Objawy napięcia przedmiesiączkowego

Zespół napięcia przedmiesiączkowego dotyczy wyłącznie kobiet w wieku reprodukcyjnym, które mają cykle owulacyjne. Niekiedy objawy PMS są tak silne, iż uniemożliwiają normalne funkcjonowanie społeczne i zawodowe.

Objawami tego zespołu są m.in:

• drażliwość;
• nerwowość; 
• zmienność nastroju; 
• spadek libido; 
• bóle i zawroty głowy; 
• bóle brzucha;
• napięcie i tkliwość sutków.

Badania wskazują, iż najliczniejszą grupą poszukującą pomocy ze względu na uciążliwość PMS są kobiety w wieku 25-34 lat. Obecnie nie ma jednej teori wyjaśniającej przyczyny pojawiającego się napięcia. Warto zaznaczyć, iż nie wszystkie kobiety mają objawy PMS mimo, iż u wszystkich kobiet występują podobne zmiany hormonalne. Coraz popularniejsza jest teoria, iż na PMS cierpią kobiety niejako „predysponowane genetycznie” i „szczególnie wrażliwe” na zmiany stężeń hormonów w organizmie.

Początkowo diagnoza skupia się na obserwacji. Kobieta powinna prowadzić dzienniczek i zapisywać szczegółowo wszelkie dolegliwości, kiedy występują, jakie jest ich nasilenie, jak długo trwają, kiedy ustępują itd. Obserwację należy prowadzić przez przynajmniej dwa cykle. Następnie lekarz przeprowadza wywiad. Jego diagnoza musi wykluczyć możliwość wystąpienia innych schorzeń. Należy uwzględnić zaburzenia psychiczne tj.: depresja, stany lękowe, zaburzenia osobowości itp.

Obecnie nie ma testów biochemicznych przydatnych w diagnozie PMS. W terapii początkowo lekarz proponuje metody najmniej inwazyjne np.: zmiana stylu życia, sposobu odżywiania, higieny snu, zastosowanie technik relaksacyjnych, unikanie sytuacji stresowych, stosowanie suplementów diety.

Jeżeli powyższe metody nie zaskutkują wprowadza się leczenie farmakologiczne (stosowanie pigułek hormonalnych, tabletek przeciwbólowych i rozkurczowych itp.)