Uwaga ! Naukowcy udowodnili, że istnieją nowe typy cukrzycy

Przez wiele lat, byliśmy przyzwyczajeni, że media informują nas o dwóch typach cukrzycy. Typie I, któremu towarzyszyła wysoka glikemia, kwasica ketonowa. Ten typ często dotykał osoby młode, szczupłe, a w powszechnej opinii funkcjonował pod nazwą insulinozależnej. Typ drugi – znacznie częściej występujący, to tzw. cukrzyca insulinoniezależna. Osobami, które były najczęściej narażone na zachorowanie na typ II, to osoby w wieku średnim lub starczym, często zmagające się z nadwagą czy otyłością. W ostatnich latach naukowcy dokonali niezwykłego odkrycia – okazuje się, że cukrzyca cukrzycy nie równa i występuje w więcej niż dwóch typach.

Nowe typy cukrzycy

Naukowcy zaobserwowali, że osoby, które zapadają na nowe typy cukrzycy prezentowały cechy, które odpowiadały zarówno chorującym na I jak i II typ cukrzycy, np. chorowała osoba młoda, o szczupłej sylwetce a cukrzyca miała objawy insulinoniezależności. W taki sposób wyłoniono pierwszy z tzw. Monogenowych postaci cukrzycy, tzw. MODY (ang. Maturity Onset Diabetes of the Young). Czym charakteryzuje się MODY? Przede wszystkim tym, że przypomina typ II cukrzycy, który normalnie jest charakterystyczny dla osób starszych, z tą różnicą, że pojawia się u osób młodych (nawet między 15 a 35 rokiem życia !). Co ważne, MODY może pojawić się nawet w wieku niemowlęcym ! Na czym polega MODY ? Schorzenie oparte jest na genetycznie uwarunkowanym upośledzeniu do wydzielania insuliny. Mutacji ulega pojedynczy gen. Jak zaobserwowali naukowcy, schorzeniu często towarzyszą m.in. wady słuchu, wady układu moczowego czy wady układu nerwowego. Okazuje się jednak, że MODY to wierzchołek góry lodowej.

Im dokładniej naukowcy zaczęli przyglądać się cukrzycy, zaczęli dochodzić do zaskakujących wniosków.

Na podstawie patofizjologii wśród cukrzyc monogenowych wydzielono dwie grupy :

• Związana z defektem komórek B
• Związana z głęboką opornością na insulinę

Okazuje się, że różnice dotyczą też sposoby dziedziczenia cukrzycy monogenowej. Dla przykładu, MODY dziedziczona jest z pokolenia na pokolenie.

Cukrzyca MIDD (ang. Mitochnodrially Inherited Diabetes with Deafness)

Cukrzyca MIDD zależna jest od mutacji w DNA mitochondrialnym. Konsekwencją mutacji w DNA mitochondrialnym, jest fakt, że dziedziczona jest w tzw. sposób „ po matce”. Co to oznacza w praktyce? To Matka przekazuje dziecku wadliwe DNA mitochondrialne. Choroby nigdy nie przekazuje Ojciec. Uwaga ! Mimo to, że mężczyźni nie przekazują wadliwego DNA mitochondrialnego, mogą oni zachorować na cukrzycę MIDD. Charakterystyczną cechą MIDD jest progresywny charakter tego schorzenia. Pacjenci cierpiący na MIDD często cierpią na ślepotę lub głuchotę.

Cukrzyca LADA (ang. Latent Autoimmune Diabetes in Adults)

Ten typ cukrzycy, charakteryzuje się tym, że ujawnia się najczęściej po 35 roku życia. Zazwyczaj nie wymaga leczenia insuliną przez okres od 6 do 12 miesięcy od rozpoznania. Zazwyczaj wystarcza stosowanie leków doustnych, jednak wraz z postępowaniem choroby, w pewnym momencie niezbędne będzie przyjmowanie insuliny. Typ LADA charakteryzuje się tym, że w surowicy  pojawiają się przeciwciała anty – GAD i / lub anty – ICA. Cukrzyca typu LADA dotyczy około 8 % chorych, u których cukrzycę rozpoznano po 35 roku życia. Niezwykle ciężka jest jednoznaczna diagnoza tego typu cukrzycy – problem polega na tym, że daje objawy charakterystyczne zarówno dla typu I jak i II. Klinicznie, LADA różni się objawami w zależności od wieku w którym się pojawią.  Leczenie typu LADA oparte jest głównie na leczeniu niefarmakologicznym, opartym na odpowiedniej diecie i wysiłku fizycznym.

Cukrzyca wtórna

Na cukrzycę wtórną choruje ok. 3 % ludności. Okazuje się, że ten typ cukrzycy jest najbardziej zróżnicowany etiologicznie. Co charakteryzuje ten typ cukrzycy ? Przede wszystkim, współistnienie z innymi zespołami chorobowymi. Do powstania cukrzycy wtórnej, mogą przyczynić się:

• Niektóre leki stosowane w chorobach układu krążenia,
• Zaburzenia pracy gruczołów dokrewnych,
• Hemochromatoza,
• Choroby trzustki,
• Niedożywienie lub nieprawidłowe odżywianie.

Cukrzyca ciążowa

Cukrzyca ciążowa często jest diagnozowana w czasie ciąży. Objawem charakterystycznym jest fakt, że występuje do momentu rozwiązania jednak jednocześnie podwyższa się ryzyko zachorowania na cukrzycę w przyszłości.  Obowiązkowym badaniem w ciąży, jest wykonanie testu obciążenia glukozą między 24 a 28 tygodniem ciąży.

Powikłania w cukrzycy

Pod pojęciem powikłań cukrzycowych kryje się zespół schorzeń, które pojawiają się na skutek cukrzycy. Powikłania można podzielić na ostre  oraz przewlekłe.

Powikłania ostre, to zazwyczaj krótkie, nagłe problemy wynikające ze zbyt wysokiego lub zbyt niskiego poziomu cukru we krwi.

Do powikłań ostrych zalicza się m.in.:

• Hipoglikemię – poziom cukru spada poniżej poziomu uznanego za bezpieczny,
• Hiperglikemię – poziom cukru gwałtownie rośnie powyżej zalecanego,
• Kwasica ketonowa – następuje na skutek zbyt wysokiego stężenia cukru we krwi,
• Stan hiperglikemiczno – hiperosomalny – powikłanie pojawiające się w cukrzycy typu II, pojawiający się na skutek zbyt wysokiego stężenia cukru we krwi.

Powikłania przewlekłe, pojawiają się, gdy regularnie, w ciągu kilku lat u chorych obserwuje się hiperglikemię. Powikłania przewlekłe, mogą jednak skutkować zaburzeniami w pracy serca, oczu, nerek.

Szybkie rozpoznanie kluczem do dobrego samopoczucia

Dobre samopoczucie możliwe jest po szybkim rozpoznaniu symptomów choroby. Odpowiednie rozpoznanie i podjęcie leczenia umożliwia normalne, satysfakcjonujące życie. Pamiętajmy, że nie leczona cukrzyca może przyczynić się do wielu dodatkowych problemów zdrowotnych. Jak wskazuje Polskie Towarzystwo Diabetologiczne, zbyt duże stężenie glukozy we krwi może uszkadzać narządy wewnętrzne w oczach, nerkach, mózgu, sercu. Pamiętajmy więc o profilaktycznych badaniach cukru we krwi, które pozwolą wykryć cukrzycę w początkowych stadiach, kiedy nie jest  jeszcze groźna dla zdrowia.