Zaloguj
Reklama

Widzenie tunelowe - przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie

Dziewczynka
Fot. Pantherstock
Dziewczynka
(4)
Reklama

Widzenie tunelowe, inaczej peryferyjne opisywane jest jako odzwierciedlające patrzenie z głębi studni, tunelu bądź przez cienką rurę. Jest to ograniczenie pola wiedzenia na postrzeganie obiektów na boki, w dół i w górę.

Objawy i przebieg widzenia tunelowego

Sytuacja ta może mieć miejsce u każdej osoby niezależnie od wieku. Jakiekolwiek problemy ze wzrokiem mogą być objawem różnorodnych problemów z narządem wzroku, urazów głowy i szyi a także chorób. Nigdy nie należy ich bagatelizować.

Konieczna jest wizyta u lekarza a w przypadku towarzyszących im bólów głowy, oczu, wymiotów, problemów z utrzymaniem równowagi należy natychmiast wezwać pogotowie. Nie wolno podawać leków.

W chwili obecnej przyczyn widzenia tunelowego jest wiele i nie wszystkie są dokładnie poznane. Zaliczamy do nich migrenę, stwardnienie rozsiane, jaskrę, zaćmę, odwarstwienie siatkówki, zażywanie leków i wiele innych.

Przebieg tych chorób oraz objawy są bardzo zróżnicowane. Należy zwrócić szczególną uwagę na wszelkie objawy towarzyszące takie jak: bóle głowy i zawroty głowy, nudności, wymioty, silne bóle oczu, drętwienie twarzy i wiele innych.


Choroby oraz stany, u których może występować widzenie tunelowe to m.in.:

 

  • jaskra
  • zaćma
  • migrena
  • odwarstwienie siatkówki
  • używki (alkohol, narkotyki)
  • leki
  • wysiłek fizyczny
  • silne, długotrwałe negatywne emocje (problem psychologiczny)


Problem widzenia tunelowego zaliczany jest do bardzo złożonych, wymagających szczegółowej obserwacji i diagnostyki. Nigdy nie należy ich bagatelizować i czekać aż ustąpią same. Wizyta u lekarza pozwoli na dalsza diagnostykę oraz konsultacje i innymi specjalistami (okulista, neurolog, psycholog, psychiatra).

W przypadku konieczności podjęcia leczenia będzie ono bezpośrednio zależało od przyczyny, która za nie odpowiada.
 

Piśmiennictwo
Reklama
(4)

Materiały zawarte w dziale Specjalista Radzi mają charakter informacyjny i należy je traktować jako dodatkową pomoc przy udzieleniu niezbędnej pomocy choremu oraz jako ewentualny wstęp do leczenia przez specjalistę. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za efekty zastosowania w praktyce informacji umieszczonych w dziale Specjalista Radzi.

Komentarze