Reklama:

Kiedy dziecku "ucieka" oko...

Cappuccino Public Relations, zdjęcia: ojoimages, informacja prasowa

Ten tekst przeczytasz w 4 min.

Kiedy dziecku "ucieka" oko...

ojoimages

Oczekiwanie na rodzeństwo

W większości przypadków choroba pojawia się między pierwszym, a piątym rokiem życia. Zez może jednak dotyczyć także starszych dzieci – narażone są na jego wystąpienie do ósmego roku życia, czyli do czasu całkowitego wykształcenia się zdolności prawidłowego widzenia obuocznego. Zez może być również wadą wrodzoną – obecną zaraz po urodzeniu dziecka lub pojawiającą się niedługo potem. Warto jednak pamiętać, że nie musi oznaczać faktycznego schorzenia.

Reklama:

 

Następstwa zeza

Gdy obie gałki oczne ustawione są równolegle widziany obraz pada w obu oczach na właściwą część siatkówki. Taka informacja drogą wzrokową dociera do mózgu, który łączy przekaz z obu oczu w obraz trójwymiarowy. W sytuacji gdy każde oko patrzy w innym kierunku na siatkówce tworzą się dwa różne obrazy, a dodatkowo, ten który powstaje poza plamką jest nieostry. Mózg dziecka otrzymuje wtedy sprzeczne informacje i aby poradzić sobie z taką sytuacją wyłącza przekazywanie obrazu z jednego oka. W efekcie mamy do czynienia z ambliopią, potocznie nazywaną zespołem "leniwego oka" i niedowidzeniem. Konsekwencją takiej sytuacji jest zmniejszenie zdolności widzenia, a nawet jej trwała i nieodwracalna utrata, dlatego tak ważne jest podjęcie szybkiego leczenia - podkreśla Alicja Dreksler-Tkacz.

Leczenie zeza

Zez możemy leczyć w sposób zachowawczy. W przypadku gdy jest on spowodowany wadą refrakcji wystarczające może być noszenie okularów korygujących. Często dziecko wykazuje niechęć do ich noszenia - warto wtedy pamiętać, że może to być spowodowane nie tylko czynnikami zewnętrznymi (niewygoda, konieczność pamiętania o ich codziennym zakładaniu), ale również koniecznością przystosowania oczu do patrzenia przez szkła wspomagające wzrok. Dzieci potrafią bowiem tak wyćwiczyć swój wzrok do radzenia sobie z wadą, że trudno im zmienić przyzwyczajenie i "oddać" część tej pracy okularom. Zwykle też leczenie wymaga od dziecka wykonywania specjalnych ćwiczeń zwiększających zdolność do wspólnej, skoordynowanej pracy obu gałek ocznych zaproponowanych przez ortoptyka. Prowadzone w tej dziedzinie badania amerykańskich naukowców nie tylko wskazują na wysoką skuteczność tej formy leczenia, ale pozwalają tworzyć nowe, doskonalsze programy pracy z pacjentami, którzy cierpią na chorobę zezową.

  

W przypadku pojawienia się ambliopii należy wprowadzić trzecią metodę leczenia, która pozwoli wzmocnić mięśnie osłabionego oka i przywrócić prawidłowe widzenie. Stosuje się wtedy proste rozwiązanie w postaci zasłonięcia zdrowego oka i zmuszenia do większej pracy tego z obniżoną ostrością wzroku. Pewna grupa przypadków wymaga niekiedy przeprowadzenia interwencji chirurgicznej. Operację wykonuje się w przypadku dużego zaawansowania choroby, której nie można już wyleczyć przy wykorzystaniu okularów korekcyjnych. Warto jednak pamiętać, że nie usunie ona ambliopii. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym i służy wyrównaniu prawidłowej pracy mięśni w obu gałkach ocznych. Noszenie okularów po przeprowadzeniu procedury jest w tym przypadku również konieczne - stosuje się je w celu przywrócenia poprawy funkcjonowania oczu jako jednego narządu.