Forum: Nasze zdrowie

Daltonizm często jest mylnie nazywany ślepotą barw. Tymczasem daltonizm jest wadą wzroku polegająca na nierozpoznawaniu zielonego koloru lub myleniu go z kolorem czerwonym. W zdecydowanej większości jest to choroba dziedziczna i częściej dotyczy mężczyzn niż kobiet. Daltonizm nabyty może być wynikiem przejścia choroby siatkówki lub drogi wzrokowej azwa „daltonizm” pochodzi od angielskiego chemika Johna Daltona, który w 1794 r. na własnym przypadku opisał tę chorobę. Oko ludzkie przystosowane jest do widzenia barw światła o długości fali w zakresie od około 400 nm (barwa fioletowa) do około 800 nm (barwa czerwona). Osoby cierpiące na daltonizm nie rozpoznają barwy zielonej i czerwonej, a więc barw o długości fali w granicach 490-780 nanometrów.

Daltonizm jest bardzo niekorzystny dla dzieci, ponieważ w tym wieku małe dziecko znajduje się w gorszej sytuacji zarówno w dziedzinie nauki, jak i samooceny. Przedszkolak lub pierwszoklasista na swoich rysunkach może malować czerwoną trawę lub zielony dach domu, a tym samym dostawać złe stopnie lub być wyśmiewanym przez rówieśników.

Daltoniści są także szczególnie niebezpieczni w ruchu ulicznym. Osoby zdrowe są w stanie z większej odległości zauważyć światło lamp sygnalizujących lub hamulcowych. Nierzadko także zdarza się, że daltonista przejeżdża przez tory kolejowe, mimo świecącej się na czerwono zapalonej lampy semafora.

Zaburzenia widzenia barw mogą być także wywołane uszkodzeniem dróg wzrokowych, od siatkówki aż po korę mózgową. Także niektóre leki lub substancje psychoaktywne mogą przyczynić się do powstania daltonizmu.

Daltonizm objawia się brakiem rozróżnienia koloru czerwonego, pomarańczowego, żółtego i zielonego. Istnieje brak rozróżnienia w percepcji składowych czerwonej i zielonej wskutek czego barwa fioletowa i morska odbierana jest przez chorego jako jeden kolor. Ostrość wzroku u daltonistów nie jest w żaden sposób zaburzona.

Rozpoznanie i leczenie

Rozpoznanie daltonizmu stawiane jest na podstawie badań wzroku z wykorzystaniem barwnych tablic pseudoizochromatycznych. Niekiedy konieczne jest wykonania badania z wykorzystaniem anomaloskopu. Pacjent poddany takiemu badaniu ma za zadanie porównać dwie barwy. Kolejną metodą są testy Farnswortha. W badaniu wykorzystuje się 16 lub więcej różnokolorowych pionków w różnych odcieniach, które pacjent musi ułożyć w odpowiedniej kolejności.

Podstawową metodą korygowania wady daltonizmu jest stosowanie specjalnych soczewek korekcyjnych. Pozwalają one na prawidłowe rozróżnianie barw, jednak taka możliwość dotyczy osób jedynie z częściowym daltonizmem. Soczewki takie posiadają warstwę, która została zaprojektowana tak, aby zmienić spektrum przechodzącego przez nią światła, w celu wyzwolenia w daltoniście bodźców podobnych do tych, które pojawiają się u osoby widzącej kolory normalnie.

Objawy daltonizmu

Daltonizm stanowi dziedziczną wadę genetyczną, która wiąże się z nieprawidłowym rozróżnianiem niektórych kolorów. Daltonizm pojawia się stosunkowo rzadko. W większości przypadków dotyka mężczyzn. Daltonizm bywa mylony ze ślepotą barw. Jest to wada wzroku, która w głównej mierze objawia się niemożnością rozróżnienia koloru czerwonego, pomarańczowego, żółtego i zielonego.


Objawy daltonizmu

zaburzenie w postrzeganiu i rozróżnianiu poszczególnych barw
mylenie poszczególnych kolorów
dostrzeganie barw z różną intensywnością
problem z określeniem nazwy koloru
zmęczenie wzroku
krew w kale lub moczu (rzadko)


Nie istnieją środki, które mogłyby pomóc w wyleczeniu daltonizmu. Osoby cierpiące, na tego typu zaburzenie muszą nauczyć się z nim funkcjonować. Daltonizm jednak wyklucza możliwość wykonywania niektórych zawodów, w których rozróżnianie kolorów okazuje się być bardzo istotne.