Reklama:

Lęk u dziecka

Ten tekst przeczytasz w 8 min.

Lęk u dziecka

pantherstock

Depresja u dziecka

Artykuł z zakresu psychologii dziecka omawiający problem lęków przeżywanych przez dziecko w różnych okresach życia. Podkreślono, że niektóre lęki są naturalnymi emocjami w różnych fazach rozwoju dziecka. Omówiono praktyczne zalecenia postępowania z dzieckiem, u którego stwierdza się silne lęki.

Reklama:

2 lata:

  • rozmaite lęki, głównie natury słuchowej (pociągi, ciężarówki, spłukiwanie wodą ubikacji, odkurzacz),
  • lęki wizualne (ciemne kolory, duże przedmioty, pociągi, kapelusze), przestrzenne (zabawka czy łóżeczko zabrane z normalnego miejsca, przeprowadzka do nowego domu: lęk przed wpadnięciem do studzienki ściekowej,
  • związane z ludźmi (wyjazd matki, jej nieobecność w czasie zasypiania),
  • deszcz i wiatr,
  • zwierzęta, szczególnie dzikie.

2 i pół roku:

  • wiele lęków, szczególnie przestrzennych (obawa przed ruchem lub przesuwaniem przedmiotów, przed nieoczekiwanymi relacjami przestrzennymi – np. gdy ktoś wchodzi do domu innymi drzwiami,
  • zbliżające się duże przedmioty (np. ciężarówka).

3 lata:

  • najwięcej lęków wizualnych (starzy, pomarszczeni ludzie, „maski czarownicy”),
  • ciemność,
  • zwierzęta,
  • policjanci,
  • włamywacze,
  • wieczorne wyjścia rodziców.

4 lata:

  • powracają lęki słuchowe, szczególnie odgłosy silników,
  • ciemność,
  • dzikie zwierzęta,
  • wyjście matki, szczególnie wieczorem.

fot. pantherstock

5 lat:

  • niewiele lęków, głównie wizualne,
  • konkretne, przyziemne obawy o potłuczenie się przy upadku, pogryzienie przez psa,
  • ciemność,
  • obawa, że matka nie wróci do domu,
  • mniej obaw przed zwierzętami, złymi ludźmi, czarodziejami.

6 lat:

  • duże natężenie stanów lękowych, wywołanych przede wszystkim przez bodźce dźwiękowe (dzwonek do drzwi, telefon, czyjś monotonny, nieprzyjemny sposób mówienia, spłukiwanie wody w ubikacji, odgłosy wydawane przez ptaki i owady),
  • obawy przed światem nadprzyrodzonym (duchy, wiedźmy),
  • lęk, że ktoś chowa się pod łóżkiem,
  • przestrzenne (obawa przed zgubieniem się),
  • przed żywiołami (ogień, woda, grzmot, błyskawice),
  • dziecko boi się zasypiać samo w pokoju; lęka się także zostać samo w domu,
  • obawa, że nie będzie matki gdy wróci, że coś jej się stanie, umrze,
  • lęk przed pobiciem przez innych,
  • boi się drzazg, drobnych skaleczeń, widoku krwi z nosa, choć dzielnie znosi duże rany.

7 lat:

  • dużo lęków, głównie wizualnych (ciemność, strych, piwnice),
  • lęk przed wojną, włamywaczami, szpiegami, ludzi chowającymi się w szafach lub pod łóżkiem,
  • lęk przed spóźnieniem się do szkoły, brakiem akceptacji ze strony innych.

8 – 9 lat:

  • mniej lęków i mniejsza ich intensywność,
  • obawy maja swoje uzasadnienie (dotyczą głównie własnych zdolności i możliwości porażki, szczególnie w szkole).

10 lat:

  • dużo lęków, największe związane ze zwierzętami (szczególnie dzikimi i wężami),
  • niektóre dzieci boją się ciemności a także wysokich pomieszczeń, ognia, przestępców, morderców, włamywaczy.